2020

W tym roku marka obchodziła swoją okrągłą rocznicę, z okazji 260-lecia ukazała się unikatowa, jubileuszowa książka o Gerlachu „Historia w stali wykuta”, opisująca losy firmy od jej początków, aż do czasów współczesnych.

2004

Akcje spółki zostają w pełni wykupione przez prywatny kapitał. Procesy przemian trwają aż do 2006, kiedy to Gerlach ponownie trafia w ręce prywatne, a 100% udziałów trafia do HR Henniger sp. z o. o. (obecnie HM Investments sp. z o. o.), w których pozostaje do dziś

1992

7 marca 1992 roku Fabryka Nakryć Stołowych „Gerlach” zostaje przekształcona w jednoosobową spółkę skarbu państwa. Przedsiębiorstwo nie radziło sobie jednak wówczas dobrze. W porównaniu do 3-4 lat wstecz produkcja spadła o około połowę. Zderzenie z nową dla Polski rzeczywistością nie było proste. Jednak mimo problemów badania marketingowe wykazały, że w 1994 roku marka wciąż zajmowała ok. 70% krajowego rynku sztućców. W 1995 roku spółka została przekształcona w Spółkę Akcyjną. W 1995 obroty przedsiębiorstwa wyniosły 28 mln zł i były o 40% wyższe w porównaniu do 1994 roku.

1974

Fabryka „Gerlach” obchodzi rocznicę 150-lecia powstania, odwołując się do daty założenia warsztatu przez Samuela Gerlacha. Państwowe przedsiębiorstwo wykazuje, że zwiększyło produkcję 34-krotnie w stosunku do 1938 roku. Rocznie na rynek fabryka dostarczała 70 mln nakryć stołowych i innych wyrobów, z czego ok. 12% trafiało na eksport. W tym czasie Gerlach zatrudniał ok. 4,5 tys. osób.

1960

Zapotrzebowanie na wyroby marki Gerlach wciąż rosło. Dlatego też w 1960 podjęto decyzję o rozbudowie fabryki. Jako pierwszy do użytku został oddany wydział prefabrykatów, a rok później uruchomiono oddział nakryć stołowych. W tym samym czasie budowane były magazyny, trafostacja i drogi wewnętrzne.

1951

Po II wojnie światowej udało się odzyskać ok. 2/3 maszyn fabryki. W 1951 roku utworzone zostało przedsiębiorstwo państwowe pod nazwą Fabryka Wyrobów Nożowniczych „Gerlach”. Już w pierwszym półroczu funkcjonowania fabryka szczyciła się wykonaniem 148% planu produkcyjnego.

1943

Przed wojną 60% mieszkańców Drzewicy stanowili Żydzi, którzy w 1940 roku trafili do niewielkiego getta. W październiku 1942 roku zostało ono zlikwidowane, a ok. 2000 osób zostało przetransportowanych do obozu zagłady w Treblince. Ocaleli dołączali do grup partyzanckich, które napadały na okoliczne dwory, młyny, poczty. W styczniu 1943 Julian Kaniewski, dowódca jednej z tego typu grup, torturami wymusił otwarcie kasy zakładu. Gerlach został obrabowany również z produktów, a życie straciło siedem osób, w tym 51-letni August Kobylański. W tym roku również Tadeusz Kobylański został aresztowany, a następnie skazany i przetransportowany do Auschwitz. Rozpoczęto proces likwidacji firmy. Maszyny i pracownicy zostają wywiezieni do Niemiec.

1939

Wybuch kolejnej wojny znów spowalnia prace fabryki. Wielu pracowników wstępuje w szeregi wojska. Jesienią 1939 Kazimierz Kobylański uruchamia jednak niewielką produkcję. W 1940 roku zakład pracował niemalże normalnie. Na rynku rosło znaczenie żyletek „Gerlacha”, a do końca 1943 roku fabryka zatrudniała 550 robotników i 36 pracowników umysłowych.

1928

Dbając o dalszy rozwój, synowie Samuela Kobylańskiego, Tadeusz i Kazimierz, postanawiają zmienić formę firmy tak, aby ta była bardziej transparentna względem potencjalnych partnerów biznesowych. Dlatego przedsiębiorstwo zostało przekształcone w spółkę akcyjną o nazwie „Kobylańscy Spółka Akcyjna dla Przemysłu i Handlu Wyrobami Stalowymi”.

1919

Fabryka po wojnie była zdewastowana przez pożar. Wielu pracowników nie mogło powrócić do pracy. Dlatego też początkowa produkcja była niewielka. Z każdym rokiem jednak rosła dynamicznie, a Gerlach powoli odbudowywał swój wcześniejszy status.

1914

Fabryka Gerlach intensywnie pracuje i rozwija się. Dzień przed wybuchem I wojny światowej zatrudnia 174 pracowników. Niestety, wojna wstrzymuje działanie firmy. Wielu pracowników zostaje powołanych do wojska rosyjskiego. W trakcie wojny miasteczko ulega mocnemu zniszczeniu.

1875

Trudne czasy sprawiły, że firma Augusta Kobylańskiego nie rozwijała się zbyt dobrze. Dopiero w 1875 roku jego syn, Samuel, wznowił w Warszawie fabrykę, nazywając ją „S. Kobylański, dawniej S. Gerlach”. W 1886 wraz z bratem, Bronisławem, wykupili wystawione na sprzedaż tereny Kuźnic Drzewickich. To właśnie dlatego do dziś siedziba marki Gerlach w Drzewicy mieści się przy ul. Braci Kobylańskich. W 1893 roku Kobylańscy znów zmienili nazwę, tym razem na „Bracia Kobylańscy Fabryka Wyrobów Stalowych dawniej Gerlach”.

1846

Samuel Gerlach zmarł w 1839 roku, a prowadzeniem jego warsztatu zajęła się jego żona, Maria z domu Kościelskich. Niestety, po 7 latach 37-letnia wówczas kobieta zmarła, pozostawiając siódemkę dzieci. Jej najstarsza córka, Emilia, miała wówczas 17 lat. Zgodnie z ostatnią wolą matki, została wydana za wieloletniego pracownika Gerlacha – Augusta Kobylańskiego. Małżeństwo wspólnie kupuje drzewicką fabrykę.

1823

W Warszawie przy ul. Podwale powstaje warsztat Samuela Gerlacha. Lokal został mu przyznany bezpłatnie przez rząd. Młody rzemieślnik został zobowiązany do sprowadzania zza granicy wykwalifikowanych pracowników oraz do szkolenia młodych Polaków. Gerlach przedstawił swoje wyroby na drugiej wystawie przemysłu krajowego. Według Komisji Rządowej były kształtne i charakteryzowały się pięknym wykończeniem. Samuel Gerlach zaczyna swoją działalność od produkcji noży oraz narzędzi chirurgicznych. Kilka lat później w 1829 r. Car Mikołaj I doceniając jakość produktów Samuela Gerlacha zezwala na sygnowanie marki koroną. Ta do dziś pozostaje w logu marki.

1760

W 1760 roku Kuźnice Drzewickie wznowiły ponownie swoją działalność. Już wcześniej okolica ta była znana ze swoich wyrobów metalurgicznych, jednak to właśnie w okolicy tego roku Filip Nereusz Szaniawski herbu Junosza rozpoczął przedsięwzięcie, którego celem była rozbudowa Kuźnic Drzewickich i stworzenie odpowiedniego zespołu, co miało pozwolić na wykorzystanie naturalnych złóż, które znajdowały się na tych terenach.